Ebeveynler, çalışanlar, cerrahlar, sanatçılar, şifacılar, öğretiler istisnasız her şey, herkes kendi evreninin tanrı rolünü oynar peki eğleniyor muyuz? Şüphesiz eğlence, acı, sevinç, gözyaşı, tutku, katliam, yaratım hepsi bir arada olacak, rolü oynarken tam bir Dallas. Rol ve oyuncunun doğası bu, böyle böyle yürütülür. Rolü oynayanla, o rolü ona yazan; eserin mutlak sahibi bir değildir ve bu kesinlikle sizin "tanrınız" da değildir. Bu sizin, eseri yazandan ayrı olduğunuz anlamına gelmediği gibi O olduğunuz anlamına da gelmez. Rolü oynayan ne olduğunu farkederse ötesini de fark eder ve Dallas çerçevesinden belki bir nebze çıkabilir işte o zaman içselleştirme ve hakiki deneyim, bilgi, muhabbet, coşku, huzur, kabul ve seyir başlar. Arada çok kaptırıyor muyuz kontrol etmeli, kendini role kaptırmak çok zengin bir açılım sunar ama bir noktada tehlikelidir de. Aracı anlam yaptığınızda kendinizi hizzalayın. İşaretler size verilir okumak nasip edilsin. Denge!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder