Cehalet ya da çocuk kalmak mutluluktur ama insan daima orada duramaz. Mutluluk ya da herhangi bir şeyde takılmak, tutunmak başka şeylerle tamamlanmadıkça evet hoştur ama boş ve kısırdır hele ki korkudan ya da acıdan kaçınmak içinse evlere şenlik olur durum. Mutluluğun, "çocuk kalmanın" yeni sürümleri, versiyonları var, sıkılmadınız mı hala "... da donup kalabilseydim", "içimdeki çocuk ya da genç ya da x bir devirdeki ben, şunlar, bunlar ölmesin hep yaşasın" vs. fantastikliğinden? İçinizdeki çocuğa tavan yaptıracak, hayaletlerinizi özgür kılacak, içinizdeki cahile istek aşılayacak kanatlarınızı kuşanın çünkü var! Onları kullanın. Fantastik görüşlere takılıp kalmayın sizin gerçeğiniz hayallerinizin ötesinde yeterince fantastik zaten yürüyelim mi artık...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder